οι madrugada ήταν ένα νορβηγικό ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε στην πόλη stokmarknes το '95. αρχικά αποτελούνταν απ' τα μέλη sivert hoyem (φωνητικά), robert buras (κιθάρα) και frode jacobsen (μπάσο), ενώ αργότερα προστέθηκε κι ο ντράμερ jon lauvland pettersen…
tο πρώτο τους όνομα ήταν abbey's adoption, ενώ το madrugada ως όνομα τ' απέκτησαν το '98 μέσα από μια σειρά ονομάτων που τους πρότειναν φίλοι, λίγο πριν υπογράψουν στην virgin... madrugada ονομάζεται στα ισπανικά η χαραυγή, δηλαδή η ώρα πριν το πρώτο φως της ημέρας όπου ο ουρανός παίρνει μία βαθιά μπλε απόχρωση...
προκάλεσαν αίσθηση μπαίνοντας σχεδόν βίαια στην μουσική ζωή μας, με το lp industrial silence το '99, με τ' οποίο είχαν ήδη ανεβεί στην κορυφή των νορβηγικών συγκροτημάτων... στη χώρα τους ήρθε και η πρώτη αναγνώριση του ταλέντου τους μέσω της βράβευσης τους με το νορβηγικό βραβείο καλύτερου ροκ συγκροτήματος του '99...
για τον υπόλοιπο όμως μουσικό κόσμο ήταν η μεγάλη έκπληξη, απ' αυτές που απ' το πουθενά ξεπετάγονται με στόχο και σκοπό, να εξελιχθούν σε μια μπάντα ορόσημο για τη διεθνή ροκ σκηνή… απ’ τα πρώτα δείγματα προκύπτει το συμπέρασμα προσκόλλησης τους στον underground ροκ ήχο, κατατάσσοντας σε υψηλή θέση στις προτιμήσεις αυτών που αγαπούν την γνήσια και καθαρή ροκ εκδοχή της μουσικής…
στα δέκα τρία χρόνια ζωής τους, μελοποίησαν την ανθρώπινη μελαγχολία με τη βοήθεια του 6ο's rock, της ψυχεδέλειας των 8ο's, των blues, της country, της soul και του gospel... η μπάσα ειδικά, σπαραχτική φωνή του τραγουδιστή silvert hoyem χτυπάει χορδές που βρίσκονται στο κέντρο της καρδιάς κι είναι καταλυτική στο μεστό ατμοσφαιρικό τους υβρίδιο... η μουσική τους ταξιδεύει τον ακροατή σε μεγαλοπρεπή μπαρόκ παλάτια, που στέκουν εγκαταλελειμμένα... μελοποιεί τη σιωπή μεταξύ δύο αποξενωμένων εραστών και σε παροτρύνει να ξαπλώσεις στο πιο πολυσύχναστο πεζοδρόμιο της πόλης σ' ώρα αιχμής και να παρατηρείς απλά την αγχωμένη υπέρκινητικοτητα…
οι κιθαριστικές αντηχήσεις του robert buras δανείζονται στοιχεία από πρώιμα εφέ των sixties, ο ντράμερ jon lauvland pettersen έχει το μοναδικό χάρισμα να εμφυσήσει μελωδία στα τύμπανα του, τα φωνητικά του silvert hoyem κατεδαφίζουν τείχη απάθειας με τον άμεσο αισθαντισμό τους, ενώ οι στιβαρές μπασογραμμές του frode jacobsen θέτουν τα θεμέλια για το κάθε κομμάτι...
η ικανότητα τους να εναλλάσσουν τέμπο, να χτίσουν δυναμικές κορυφώσεις και η ηλεκτρική ένταση που περιβάλλει τις διαθέσεις τους, κάνουν τη μουσική τους το πιο περιπετειώδες άκουσμα των τελευταίων ετών... η ακατέργαστη, βρώμικη χροιά τους πλαισιώθηκε στο πέρασμα των χρόνων με πιο ώριμες και ευρηματικές ερμηνείες κι ενορχηστρώσεις, εμπλουτίστηκε με πιο σκληρά στοιχεία, χωρίς όμως να χάσει ποτέ τον dark, ρομαντικό και μελαγχολικό της χαρακτήρα... στη δισκογραφία τους δεν υπάρχει ούτε ένα μέτριο άλμπουμ, όλα ξεκινούν από πολύ καλά και αγγίζουν το άριστα!!!
η ικανότητα τους να εναλλάσσουν τέμπο, να χτίσουν δυναμικές κορυφώσεις και η ηλεκτρική ένταση που περιβάλλει τις διαθέσεις τους, κάνουν τη μουσική τους το πιο περιπετειώδες άκουσμα των τελευταίων ετών... η ακατέργαστη, βρώμικη χροιά τους πλαισιώθηκε στο πέρασμα των χρόνων με πιο ώριμες και ευρηματικές ερμηνείες κι ενορχηστρώσεις, εμπλουτίστηκε με πιο σκληρά στοιχεία, χωρίς όμως να χάσει ποτέ τον dark, ρομαντικό και μελαγχολικό της χαρακτήρα... στη δισκογραφία τους δεν υπάρχει ούτε ένα μέτριο άλμπουμ, όλα ξεκινούν από πολύ καλά και αγγίζουν το άριστα!!!
στην ελλάδα ρίζωσαν στη συνείδηση του κοινού απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή που έγινε αντιληπτή η ύπαρξη τους και μετά την πατρίδα τους, η χώρα μας ήταν η δεύτερη που αναγνώρισε την αξία τους και οι εμφανίσεις τους συνοδεύονταν μόνιμα από sold out... στην καριέρα τους έχουν πείσει για την αξία τους με διαρκείς περιοδείες... κάθε φορά που επέστρεφαν στις χώρες της ευρώπης έβρισκαν το ποίμνιο τους διαρκώς διευρυμένο και τις εκδηλώσεις του κοινού όλο και πιο θερμές...
όμως μετά απ’ τον πρώιμο θάνατο του κιθαρίστα τους, robert buras (μόλις 32 ετών) το '07, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στ' όσλο, αγκαλιά με την κιθάρα του, τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν να ολοκληρώσουν τις ηχογραφήσεις τους και στις 15 νοεμβρίου του '08 πραγματοποίησαν πάλι στο όσλο την τελευταία τους συναυλία!
όμως μετά απ’ τον πρώιμο θάνατο του κιθαρίστα τους, robert buras (μόλις 32 ετών) το '07, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στ' όσλο, αγκαλιά με την κιθάρα του, τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν να ολοκληρώσουν τις ηχογραφήσεις τους και στις 15 νοεμβρίου του '08 πραγματοποίησαν πάλι στο όσλο την τελευταία τους συναυλία!
ο τραγουδιστής τους, sivert hoyem, είναι αυτός που συνεχίζει να δρέπει τους καρπούς της λατρείας προς την μπάντα... συνεχίζοντας σόλο τη δισκογραφική του πορεία, (βλέπε lp: moon landing) δεν παραλείπει να επισκέπτεται τη χώρα μας συχνά - πυκνά και να γεμίζει τους συναυλιακούς χώρους, όπου εμφανίζεται... ίσως γιατί είναι μια πραγματικά μεγάλη φωνή που 'ναι αδύνατον ν' αφήσει τον οποιονδήποτε ασυγκίνητο... ή ακόμη, ίσως γιατί στη μουσική του υπάρχει ακόμα η αστική μελαγχολία που διέπνεε τη μουσική των madrugada... ή ίσως γιατί τελικά μερικοί από ‘μάς τους ακροατές, πιστεύουμε ακόμη πως η πραγματική αγάπη κρατάει για πάντα!!!...
