
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν ειδικοί του Πανεπιστημίου Μακ Γκιλ στο Μόντρεαλ του Καναδά, όπως αναφέρουν στην επιθεώρηση Νature Νeuroscience, έπειτα από σάρωση του εγκεφάλου οκτώ εθελοντών με χρήση τομογραφίας εκπομπής ποζιτρονίων (ΡΕΤ scan) ενόσω εκείνοι άκουγαν μουσική.
Όπως προέκυψε από τις τομογραφίες ΡΕΤ, ο εγκέφαλος των εθελοντών παρήγαγε περισσότερη ντοπαμίνη σε μια περιοχή που ονομάζεται ραβδωτό σώμα όταν εκείνοι άκουγαν αγαπημένα μουσικά κομμάτια σε σύγκριση με τις περιπτώσεις που άκουγαν κάποιο κομμάτι που δεν τους ενθουσίαζε ιδιαίτερα.
Παράλληλα οι ειδικοί υπέβαλαν τους εθελοντές σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fΜRΙ- εξέταση που παρακολουθεί τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο) προκειμένου να ανακαλύψουν πού και πότε ακριβώς γινόταν έκλυση ντοπαμίνης. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι η παραγωγή ντοπαμίνης αυξανόταν σημαντικά σε μια συγκεκριμένη περιοχή του ραβδωτού σώματος (κερκοφόρος πυρήνας) 15 δευτερόλεπτα πριν από την κορύφωση ενός μουσικού έργου, ενώ μια διαφορετική περιοχή του ραβδωτού σώματος (επικλινής πυρήνας) παρήγαγε ντοπαμίνη όταν η κορύφωση του μουσικού θέματος είχε πλέον φθάσει.
Όπως εξήγησε ένας εκ των επικεφαλής της μελέτης, όταν υπάρχει προσμονή για το άκουσμα της κορύφωσης ενός μουσικού κομματιού ενεργοποιούνται οι περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στις προβλέψεις και στην απόκριση στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, ενώ όταν αυτή η κορύφωση έρχεται, τότε ενεργοποιείται το μεταιχμιακό σύστημα το οποίο εμπλέκεται στα συναισθήματα.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το νέο εύρημα σχετικά με την παραγωγή ντοπαμίνης στο άκουσμα μουσικής εξηγεί το γιατί η μουσική είναι τόσο δημοφιλής σε όλον τον κόσμο και σε διαφορετικούς πολιτισμούς.
No comments:
Post a Comment